Monthly Archives: பிப்ரவரி 2018

தவநெறியில் திளைத்த  சித்தர்கள், யோகிகள், ஞானிகள் ஆகியோர் தங்கள் உடலைக் கோவிலாகக் கருதுவது சித்தர் மரபு. உலக வாழ்க்கையில் இறைவனால் பணிக்கப்பட்ட கடமைகளை ஒரு குறிப்பிட்ட காலத்திற்குள் நிறைவேற்றிய பின்னர் இவ்வுலகில் சாதிப்பதற்கு எதுவுமில்லை என்ற எண்ணம் தோன்றிய பிறகு .முக்தி அடைவதை “சமாதி நிலையை” அடைவது என்று கூறுவதும் சித்தர் மரபாகும். அஷ்டாங்க யோகத்தின் உச்சம் சமாதி நிலையை அடைவது ஆகும்.
யோகிகளும் ஞானிகளும் தங்கள் மனதை இறைவனுடன் இரண்டறக் கலக்கச் செய்துவிட்டு லாம்பிகா யோகத்தின் வாயிலாக உயிரை உடலோடு சுவரச் செய்தபின் இந்த அண்டத்திலேயே நிலைத்திருக்கும்படி செய்து விடுவார்கள். இவர்களுடைய மன இயக்கம் நின்றிருக்கும். ஆனால் உயிர் உடலை விட்டுப் பிரிவதில்லை. இந்த முறையில் சமாதியடைந்த சித்தர்கள், யோகிகள், ஞானிகளை இவர்களது சீடர்கள் ஜீவசமாதி அமைக்கப்பார்கள். இவர்கள் ஜீவசமாதி அமைப்பதற்காக முறையான சில சடங்குளைச் செய்வது வழக்கம். இந்தச் சடங்குகளுக்குச் ‘சமாதிக்கிரியை’ என்று பெயர். ஜீவசமாதியை அமைப்பதற்கான இடத்தேர்வு, குழி தோண்டுதல், நிலவறையை அமைக்கும் முறைமை போன்ற சடங்குகளைப் பற்றித் திருமூலர் தன்னுடைய திருமந்திரத்தில் “சமாதிக் கிரியை” பதிகத்தில் விளக்கியுள்ளார்.
இவர்களுடைய உடலை  மண்ணில் அடக்கம் செய்வித்த இடமே ஜீவசமாதி ஆகும். இவ்வாறு மண்ணில் அடக்கம் செய்விக்கப்பட்டவர்கள் மீண்டும் வெளியே வந்து வெவ்வேறு இடங்களில் நடமாடி மீண்டும் அடக்கமாகிறார்கள். இதனால் நாட்டு மக்கள் வாழ்வில் வளம் பெருகும், நல்வாழ்வு சிறக்கும், நல்லருள் சித்திக்கும். சித்தர்களின் ஞானமரபில் அமைந்துள்ள  ஜீவசமாதிகள் இந்துமதக் கோவில்களுக்கு இணையான புனிதம் வாய்ந்ததாகக் கருதப்படுகிறது.

Continue reading →

மூன்றாம் நூற்றாண்டிலேயே இந்தியர்கள் பூஜ்ஜியதைப் பயன்படுத்தியதை ஆக்ஸ்ஃபோர்டு பல்கலைக்கழகத்தின் போட்லியன் நூலகத்தில் நடத்தப்பட்ட ஆய்வு உறுதிப்படுத்தியுள்ளது. பக்சாலி கையெழுத்துச் சுவடியில் மேற்கொண்ட முந்தைய ஆய்வுகளில் பூஜ்ஜியத்தின் காலம் கி.பி.8 அல்லது கி.பி.12-ஆம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்ததாக இருக்கலாம் என்று கணிக்கப்பட்டு இருந்தது. ஆக்ஸ்ஃபோர்டு பல்கலைக்கழகத்தின் ஆய்வுகள் பக்சாலி கையெழுத்து சுவடியின் காலம், 500 வருடங்கள் முன்பு, அதாவது கி.பி. 224 ஆம் ஆண்டிற்கும் கி.பி. 383 ஆம் ஆண்டுகளுக்கு இடைபட்ட காலம் தான் என்று உறுதி செய்யப்பட்டுள்ளது. Continue reading →

கிருஷ்ணனின் வெண்ணெய்ப் பந்து அல்லது வான் இறைக் கல் (Stone of the Sky God) என்று மாமல்லபுரம் பொதுமக்களால் அழைக்கப்படும்,  இந்தப் பெரிய, உருண்டை வடிவப் பாறாங்கல் 45 டிகிரி சாய்வான பாறைத்தளத்தில் புவி ஈர்ப்பு விசையை எதிர்த்து நிற்பதன் மர்மம் இன்றுவரை புரியவில்லை. மாமல்லபுரத்திற்கு அன்றாடம் வருகைபுரியும் சுற்றுலாப் பயணிகள் இந்தப் பாறைக் கல்லை வியப்புடன் பார்த்துச் செல்கின்றனர்.  இந்தப் பாறைக்கல் உருண்டை 5 மீட்டர் விட்டமும், 6 மீட்டர் உயரமும், 250 டன் எடையும் கொண்டது. இதன் எடையைக் கணக்கில் எடுத்துக்கொண்டால் 45 டிகிரி சாய்வான பாறைத்தளத்தில் இருந்து உருண்டோடி சமதளத்தில் நின்றிருக்கவேண்டும். எந்த விதப் பிடிப்பும் இல்லாமல் சாய்வான தளத்தில் நிற்பது வியப்பிறகுரியதாகும். 
Continue reading →